Przyjmuję wianek z rąk pana młodego,
komu on pozostanie?
Dla pani młodej, dla pana młodego?
Dla przyjaciółka stanie.
To nie jest wianek z róży czerwonej,
ale z mirty błogosławionej.
Błogosławcie sąsiedzi, sąsiadki
stare i młode dziatki.
Ja wam błogosławić będę,
bo to nie żadne żarty, żarteczki,
proszę nie spoglądać na inne panieneczki.
Bo to przychodzi dekret takiemu,
macie przysięgnąć jedne drugiemu.
Podziękujcie matce, ojcu za wychowanie,
starszemu drużbantu na usługiwanie.
I temu komu, stoi przy stołu,
dziękuję wam, że przywieźli wianek nam.
Miejsce:
Szuszalewo
Autor zapisu:
Jadwiga Czerżyńska
Słowa kluczowe:
kultura duchowa, twórczość ludowa, wesele
Kategoria:
Teksty gwarowe